Sempre Piu wypływa na głębię

W sobotę 12 grudnia troje przedstawicieli naszej Wspólnoty – Asia, Piotr i ja – mieliśmy zaszczyt i przyjemność współprowadzić spotkanie ewangelizacyjne dla ołtarzewskiej młodzieży przygotowującej się do sakramentu bierzmowania. “Ekipa” prowadzących - którą tworzyli: siostra Lucyna, ks. Krzysztof Pietrzyk SAC, Joasia, Damian, Basia i my - zaczęła dzień dość wcześnie, bo o 9-ej musieliśmy być już na miejscu. Posileni kawą i ciastem omówiliśmy przebieg czekającego nas spotkania, a następnie w kaplicy prosiliśmy Ducha Świętego o Jego obecność i prowadzenie. Gdy ok. 11-ej młodzież zaczęła się schodzić, byliśmy PRAWIE gotowi, a stres zaczął ustępować miejsca zaciekawieniu: jak to będzie?

Tematem przewodnim całego dnia był kerygmat. Naszej trójce przypadły w udziale tematy: zbawienie, wiara i nawrócenie. Krótkie, kilkunastominutowe wystąpienia przeplatane były różnorodnymi aktywnościami, wśród których największe zaangażowanie uczestników wyzwoliły dwa zadania: mocno działające na wyobraźnię i pogłębiające świadomość własnoręczne przybijanie listy swoich grzechów do krzyża oraz poobiednie, radosne tańce uwielbienia.

Chociaż grupa młodych była dość cicha i zamyślona, to wszystkie osoby prowadzące potwierdziły, że wyczuwało się zasłuchanie, zadumanie i wewnętrzne zaangażowanie. Dwa punkty kulminacyjne tego dnia, to udział we Mszy Św. oraz modlitwa o wylanie darów Ducha Świętego, kończąca spotkanie. W modlitwie wstawienniczej nad każdym z uczestników spotkania wsparli nas swoim charyzmatem: ks. Proboszcz Jacek Smyk SAC oraz klerycy z WSD w Ołtarzewie.

Sądzę, że był to przejmujący i ubogacający czas nie tylko dla nas, ale dla wszystkich przeżywających z nami wspólnie te swoiste rekolekcje.

Śpiewne pożegnanie z młodzieżą nie zakończyło dnia pracy dla trójki z Sempre Piu. Pan Bóg przygotował dla nas tego dnia więcej wrażeń. Z Asią i Piotrem przenieśliśmy się z plebanii do budynku Seminarium, gdzie byliśmy umówieni z wolontariuszami misyjnymi Fundacji Salvatti, prowadzonej przez ks. Jerzego Limanówkę oraz klerykami WSD – Pawłem i Przemkiem. Gdy przybyliśmy na miejsce, czekała tam na nas niespodzianka w osobach członków wspólnoty Opoka z Warszawy. To nieplanowane spotkanie wymodlił ks. Janek Wysocki, rekolekcjonista Opoki, któremu bardzo zależało byśmy poprowadzili modlitwę tańcem dla jego grupy, ale nie mógł się wcześniej z nami skontaktować.

W taki oto sposób, wkrótce po kolacji ruszyliśmy “w tany”wielbiąc Boga najpierw z jedną, następnie z drugą wspólnotą. Podzieliliśmy się także naszym przeżywaniem uczestnictwa w ZAK.

Kiedy o 22-ej opuszczaliśmy gościnne mury, nogi nas bolały ze zmęczenia, ale serca wypełniała radość, lekkość i poczucie dobrze wykorzystanego czasu. Przy kawiarnianym stoliku dzieląc się wrażeniami, pożegnaliśmy ten nasz wspólny, długi dzień, przeżyty w jedności dla Pana.

Szczególne podziękowania kierujemy do siostry Lucyny, która obdarzyła nas zaufaniem i zaprosiła do współpracy. Chwała Panu!

Z okazji nadchodzących Świąt życzymy wszystkim radosnego ich przeżywania oraz aby w Nowym Roku Bóg wypełniał dni każdego z nas zajęciami dającymi poczucie spełnienia oraz bliskiej współpracy z Nim.

Dorota